ناچارم در اینجا یادآوری کنم که چه اعلیحضرت محمدرضاشاه
و چه جناب آقای بیات و چه هر
نخست وزیر دیگری، شاه این توده و نخست وزیر این تود ه
اند، و این باینده ایشانست که بیش از همه و پیش از همه در پی آسایش و فیروزی این
توده باشند.
این داستان ملاها امروز گرفتاری بزرگیست. اگر انگیزه
بدبختی ایران سه چیز باشد یکی همینست. چه شاه و چه پارلمان و چه دولت نباید آنرا
آسان شمارند و سرسری گیرند و بملایان رو دهند و مماشات کنند..
روی سخنم با شاهنشاه جوان ایرانست. اعلیحضرت درس خواندهاند
و اروپا دیدهاند و از همه چیز آگاهند. چرا از سود توده خود ناآگاهی مینمایند؟! چرا
راهی را که توانند رفت نمیروند؟!
یک واژه« سیاست » ما را قانع نخواهد گردانید. این واژه
را وزیران بدخواه از خود تراشیده به
گوش اعلیحضرت رسانیدهاند. آن کدام سیاستست که بدبختی بیست
میلیون توده را میخواهد؟! آن
کدام همسایه است که با این آشکاری با ما دشمنی مینماید؟!
من سیاستی نمیشناسم که ما را به چنین زبونی و بیچارگی
ناچار گرداند. اگر هم چنان سیاستی
هست ما ناچار از پذیرفتن آن نیستیم. در جهان هیچ نیرویی
نیست که بتواند ما را به غوطه خوردن درمیان آلودگیهای« قرون وسطی » و بیرون نیامدن
از توی آنها ناچار سازد..
کسروی: دولت به ما پاسخ دهد
کسروی: دولت به ما پاسخ دهد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر